Klein Tibet in het noorden van Sichuan
Door: Karin + Sanne
Blijf op de hoogte en volg Karin en Sanne
26 September 2008 | China, Peking
Hoi Allemaal!
Paar dagen verder, ervaringen van een jaar rijker?! Wat kun je veel meemaken in een paar dagen tijd
Dus hierbij weer een 'korte' samenvatting van al onze avonturen:
Ka:
20 september: Toen we op weg waren naar het busstation om een kaartje te gaan kopen (moet altijd 1 dag van te voren), wilde ik in de stadsbus stappen. Voor me stond een vrouw met een witte broek aan. Terwijl ik mijn beurt af stond te wachten, kwam er een hand langs mij heen gereikt, richting broekzak van de dame voor me. De hand wilde de mobiele telefoon uit haar broekzak pakken. Uit reflex tikte ik de man op zijn hand. Van schrik liet hij de telefoon los!! Toen merkte de vrouw pas iets en begon te gillen. De man zette het toen maar op een lopen.
21 september:
Vertrek naar Songpan met de bus. 's Morgens vroeg om 7.30 zijn we met de bus naar Songpan vertrokken: 10 tot 12 uur rijden met de bus. Onderweg nog een omgevallen vrachtwagen gezien op de andere weghelft: een wagen met bijen!
Denk niet dat een busreis hier iets is over de snelweg... dat duurde maar 20 minuten. Daarna over een soort 80km-weg met veel bochten en hobbels her en der door geweldig mooie bergen, de weg volgend langs de rivier. Tijdens de rit zijn we ook door het gebied gekomen wat in mei door de aardbeving getroffen is. Het was echt heel erg om te zien. De 10 dorpen die we tegenkwamen in dit gebied waren voor 80% verwoest: Wat wij zagen waren stapels en stapels met stenen langs de wegkant (niet netjes in rijtjes, maar berghopen met stenen) en stapels en stapels met puin wat ooit huizen geweest moeten zijn. Mensen die hun huizen opnieuw aan het opbouwen waren. En blauwe noodtenten waar de mensen nu in woonen. Bruggen die kapot waren; militaire tijdelijke bruggen waar wij met de bus overheen kon rijden. Na een half uur rijden door dit gebied hebben San en ik wel even zitten huilen: het was echt heel erg. Normaal zie je het op tv en is het ver weg. Maar om vanuit een bus een verwoest gebied door te rijden.... Heel aangrijpend. We hebben ook in de bus met een Chinese vrijwilliger gesproken die voor een NL organisatie polshoogte ging nemen in een verwoest dorp: ze zouden daarna geld krijgen voor de wederopbouw.
Na een erg intensieve rit (met ook wel hele mooie uitzichten) kwamen we in Songpan aan. Een bergdorpje met ook Tibetaanse huizen. Daar heeft de vrijwilliger (die goed Engels sprak) met een Tibetaanse vrouw gesproken voor ons. Zij had een home-stay waar wij voor 4 euro een kamer hebben gehuurd voor 1 nacht.
22 september:
's Morgens vroeg om 8.30 uur op het paard geklommen!!! We gaan een rit van 2 dagen maken, door de bergen, slapen in een tent en de dag daarna weer terug. MOOI MOOI MOOI MOOI MOOI
Gelukkig ging het door, want de week ervoor was er hier een paarden-griep waardoor alle tochten gestaakt waren.
Sanne op het voorste paard achter de gids (hij liep zelf) en ik er achter op mijn paardje. Beide paardjes vol bepakking en stappen maar. Eerst een klim van een uur met zwetende paardjes, daarna mochten we zelf de afdaling lopen. O wat een mooie tocht was dat. Door Tibetaanse dorpen gereden met het paard. Het is hier net Klein Tibet!! Zijn we er toch een beetje geweest. Foto's staan weer op de Flickr-website.
Sa:
23 september:
In de middag kwamen we aan op bestemming. We hebben zelf nog door het park gelopen en gezwommen in de koele hotspring. Het was een beetje anders dan we dachten want we overnachten bij het begin van het park en de gids Hong had de tent in een schuur gezet. Uiteindelijk goed want het was 's nachts erg koud en we hoorde allerlei enge geluiden in het super donker. Hong en een vriend hebben voor het avondeten gezorgd. Hier het recept! 26 verse tenen knoflook in schijfjes, 5 stronken verse gember in stukjes, 5 lente uitjes, een bos selderie, 5 grote aardappels in stukjes gesneden, olie, andere onbekende kruiden, en grote ghanpions uit de natuur. Ondanks de hoeveelheid knoflook die hier anders smaakt was het heerlijk. Dit alles gekookt op een fornuis met hout! Samen met de twee mannen mee gesmakt en thee geslurpt. Veel thee want als je 4 slokjes hebt geslurpt wordt het weer bij geschonken, ook bij hen zelf. Ze spraken geen engels dus het was af en toe wat gebaren en zij in het chinees praten en wij in het nederlands. Ook de tv was een fijne afleiding. En in de avond een klein stukje Yakvlees gegeten. Ieuww! Het zien van de mooie beesten is leuker.
Dinsdagmiddag na weer een hele mooie tocht terug gekomen vanuit de bergen op ons heen en weer waggglende paard. Helaas te laat voor de bus richting Jiuzhaigou park. Songpan is een mooi dorpje maar verder niet meer te doen. In songpan is Emma's Kitchen die ons goed heeft geholpen. Ze heeft een auto voor ons geregeld waardoor we toch verder konden. Voor 18 euro 2,5 uur gereden door het mooie landschap en langs de Tibetaanse dorpen. We regelen alles in het engels. Als dat niet lukt gebruiken we handen en voeten om ons duidelijk te maken.
In Jiuzhaigou een hotel gevonden. Door de aardbeving is het daar erg rustig en weinig toeristen. We hebben flink onderhandeld over de prijs. Ze spraken geen engels dus schreven we om en om een bedrag op een blaadje. Nadat we weg gelopen waren werden we toch teruggeroepen en hadden we een kamer voor 6 euro voor ons samen ipv 15 euro pp.
De volgende dag jarig! Om 5.30 uur heerlijke nescafe koffie op bed met een chocolade muffin en als verrassing een heleboel verjaardagskaarten die Ka voor onze reis had geregeld. Wat ontzettend lief allemaal, voelde me echt jarig!! en dank voor de leuke verjaardagsberichtjes op de site.
Het park ging om 7 uur open dus we waren er vroeg bij. Een onzettend mooie plek! Mooie heldere blauwe meren, geweldige watervallen en veel natuur! Na een hele dag lopen tot 18 uur en genieten waren we erg moe en hebben we Chinees afgehaald met een biertje om te proosten!
Ka:
25 september:
De terugreis naar Chengdu. We moeten daarnaartoe terug, omdat we de grote rugzakken daar hebben gelaten in het hostel. En we moeten 28 september daar de trein hebben naar Beijing.
Om 6.10 uur komen we op het busstation aan voor het vertrek van de bus. ????!!!! Geen bus!! Sorry mevrouw, vandaag geen bus. Het heeft te hard geregend in de buurt van Chengdu, dus de bussen zijn gisteren niet deze kant op gekomen omdat de weg te modderig was. Dus geen bus. ???!!! En morgen dan? Wisten ze ook niet, waarschijnlijk over 3 dagen. Oh Oh! We MOETEN wel naar Chengdu. Op dat moment kwam er nog een ander stel aangelopen dat ook met de bus mee moest. Ook zij hadden nog spullen in Chengdu en een treinkaart. (Treinkaartjes zijn hier echt alleen met HEEL VEEL moeite te bemachtigen; dus als je er eentje te pakken hebt, moet je die ook echt wel gebruiken. Omruilen kan echt niet. En alle treinen zijn tot komende week uitverkocht ivm de Ghinese vakantie begin okt.)
Maar als er geen bus rijdt, hoe kom je dan in Chengdu? Taxi? Nee, die rijdt niet, want toen bleek dat de weg kapot was. Dus er reed helemaal niets. Gelukkig is er op 80KM afstand een vliegveld. Samen met het andere stel (Australische en Israelier) een taxi genomen (23 euro en 1,5 uur rijden door de bergen) naar het vliegveld. 45 minuten later zou er een vlucht zijn naar Chengdu: 63 euro pp en 40 minuten vliegen (ipv 14 uur met de bus!! haha. Snel een vliegticket gekocht; wij hadden gelukkig mijn credit-card bij ons; Abie en Briel niet. Dus voor hen 1 ticket voor kunnen schieten. Bij de controle van de tassen kregen we grote problemen: we waren met de bus heen gekomen, dus er niet aan gedacht dat er bij het vliegtuig hele strenge regels zijn voor de handbagage! We hadden allemaal zakmessen bij ons, drinken, vloeistoffen etc. Veel comotie, toch nog proberen om bagage in te checken. Mocht niet meer, want het vliegtuig stond toch al op ons te wachten. Alles in moeten leveren. Waaronder ook 2 lokale drankjes die we voor de papa's hadden gekocht 52% alcohol...Sorry heren, geen souvenir voor jullie.
Vlucht van 40 minuten, waarbij mijn (Karin) hoofd bijna uit elkaar spatte van de pijn: Mijn holtes/oren zitten dicht door een verkoudheid en mijn voorhoofds-bot leek een aanval van hevige kramp te hebben. Gelukkig hebben Abie en Briel Chinese Medicijnen gestudeerd en kon Briel me helpen door bepaalde drukpunten te bewerken op mijn hoofd. Daardoor was de pijn wel te overleven. Ze hebben me ook een recept voor een traditioneel medicijn gegeven voor mijn "natte"-hoest (die in Nederland al begonnen was en er nog steeds zit). 90 cent en het smaakt naar honing! Het werkt wel moet ik zeggen!!
Sanne:
Na de vliegreis hadden we voor ons gevoel zee-en van tijd over omdat we die dag anders in de bus hadden gezeten. We zijn weer naar Sim's Cozy Guesthouse gegaan wat een beethe als thuis komen voelde, Even geslapen, in de middag taartjes gekocht omdat Abie en Briel aan het eind van de middag ons geld kwamen brengen en mn verjaardag vieren.
In de avond Hot Pot gegeten. HET lokale gerecht hier. Een hete bouillon met heeeeel veel peper en daarin kip en groente die je eruit kunt vissen. Een aantal mannelijke chinesen hadden hun shirt uit want het was echt heel heet van smaak. Onze lippen tintelde vand e peper en de smaakpupillen waren een beetje vanb kaart. Een aparte ervaring! Het was een gezellige avond met het lokaal gebrouwe bier.
Ka:
Dat was weer heel wat in die paar dagen. Komende dagen worden "rustdagen" : lekker de was doen, dvd kijken hier in het hostel, beetje bijkomen voordat we de 32 uur durende treinreis naar Beijing aangaan. (Vliegticket is momenteel onbetaalbaar: het is vakantie voor iedereen in China)
Dank jullie allemaal weer voor de hele leuke reacties op onze site! Daar zijn we elke keer weer heel blij mee.
En Walter; ik heb het boek van Chang zelfs hier bij me! Heb het hier in China weer herlezen en geruild voor een volgend boek.
FOTO'S:
http://www.flickr.com/photos/21468218@N04/
Paar dagen verder, ervaringen van een jaar rijker?! Wat kun je veel meemaken in een paar dagen tijd
Dus hierbij weer een 'korte' samenvatting van al onze avonturen:
Ka:
20 september: Toen we op weg waren naar het busstation om een kaartje te gaan kopen (moet altijd 1 dag van te voren), wilde ik in de stadsbus stappen. Voor me stond een vrouw met een witte broek aan. Terwijl ik mijn beurt af stond te wachten, kwam er een hand langs mij heen gereikt, richting broekzak van de dame voor me. De hand wilde de mobiele telefoon uit haar broekzak pakken. Uit reflex tikte ik de man op zijn hand. Van schrik liet hij de telefoon los!! Toen merkte de vrouw pas iets en begon te gillen. De man zette het toen maar op een lopen.
21 september:
Vertrek naar Songpan met de bus. 's Morgens vroeg om 7.30 zijn we met de bus naar Songpan vertrokken: 10 tot 12 uur rijden met de bus. Onderweg nog een omgevallen vrachtwagen gezien op de andere weghelft: een wagen met bijen!
Denk niet dat een busreis hier iets is over de snelweg... dat duurde maar 20 minuten. Daarna over een soort 80km-weg met veel bochten en hobbels her en der door geweldig mooie bergen, de weg volgend langs de rivier. Tijdens de rit zijn we ook door het gebied gekomen wat in mei door de aardbeving getroffen is. Het was echt heel erg om te zien. De 10 dorpen die we tegenkwamen in dit gebied waren voor 80% verwoest: Wat wij zagen waren stapels en stapels met stenen langs de wegkant (niet netjes in rijtjes, maar berghopen met stenen) en stapels en stapels met puin wat ooit huizen geweest moeten zijn. Mensen die hun huizen opnieuw aan het opbouwen waren. En blauwe noodtenten waar de mensen nu in woonen. Bruggen die kapot waren; militaire tijdelijke bruggen waar wij met de bus overheen kon rijden. Na een half uur rijden door dit gebied hebben San en ik wel even zitten huilen: het was echt heel erg. Normaal zie je het op tv en is het ver weg. Maar om vanuit een bus een verwoest gebied door te rijden.... Heel aangrijpend. We hebben ook in de bus met een Chinese vrijwilliger gesproken die voor een NL organisatie polshoogte ging nemen in een verwoest dorp: ze zouden daarna geld krijgen voor de wederopbouw.
Na een erg intensieve rit (met ook wel hele mooie uitzichten) kwamen we in Songpan aan. Een bergdorpje met ook Tibetaanse huizen. Daar heeft de vrijwilliger (die goed Engels sprak) met een Tibetaanse vrouw gesproken voor ons. Zij had een home-stay waar wij voor 4 euro een kamer hebben gehuurd voor 1 nacht.
22 september:
's Morgens vroeg om 8.30 uur op het paard geklommen!!! We gaan een rit van 2 dagen maken, door de bergen, slapen in een tent en de dag daarna weer terug. MOOI MOOI MOOI MOOI MOOI
Gelukkig ging het door, want de week ervoor was er hier een paarden-griep waardoor alle tochten gestaakt waren.
Sanne op het voorste paard achter de gids (hij liep zelf) en ik er achter op mijn paardje. Beide paardjes vol bepakking en stappen maar. Eerst een klim van een uur met zwetende paardjes, daarna mochten we zelf de afdaling lopen. O wat een mooie tocht was dat. Door Tibetaanse dorpen gereden met het paard. Het is hier net Klein Tibet!! Zijn we er toch een beetje geweest. Foto's staan weer op de Flickr-website.
Sa:
23 september:
In de middag kwamen we aan op bestemming. We hebben zelf nog door het park gelopen en gezwommen in de koele hotspring. Het was een beetje anders dan we dachten want we overnachten bij het begin van het park en de gids Hong had de tent in een schuur gezet. Uiteindelijk goed want het was 's nachts erg koud en we hoorde allerlei enge geluiden in het super donker. Hong en een vriend hebben voor het avondeten gezorgd. Hier het recept! 26 verse tenen knoflook in schijfjes, 5 stronken verse gember in stukjes, 5 lente uitjes, een bos selderie, 5 grote aardappels in stukjes gesneden, olie, andere onbekende kruiden, en grote ghanpions uit de natuur. Ondanks de hoeveelheid knoflook die hier anders smaakt was het heerlijk. Dit alles gekookt op een fornuis met hout! Samen met de twee mannen mee gesmakt en thee geslurpt. Veel thee want als je 4 slokjes hebt geslurpt wordt het weer bij geschonken, ook bij hen zelf. Ze spraken geen engels dus het was af en toe wat gebaren en zij in het chinees praten en wij in het nederlands. Ook de tv was een fijne afleiding. En in de avond een klein stukje Yakvlees gegeten. Ieuww! Het zien van de mooie beesten is leuker.
Dinsdagmiddag na weer een hele mooie tocht terug gekomen vanuit de bergen op ons heen en weer waggglende paard. Helaas te laat voor de bus richting Jiuzhaigou park. Songpan is een mooi dorpje maar verder niet meer te doen. In songpan is Emma's Kitchen die ons goed heeft geholpen. Ze heeft een auto voor ons geregeld waardoor we toch verder konden. Voor 18 euro 2,5 uur gereden door het mooie landschap en langs de Tibetaanse dorpen. We regelen alles in het engels. Als dat niet lukt gebruiken we handen en voeten om ons duidelijk te maken.
In Jiuzhaigou een hotel gevonden. Door de aardbeving is het daar erg rustig en weinig toeristen. We hebben flink onderhandeld over de prijs. Ze spraken geen engels dus schreven we om en om een bedrag op een blaadje. Nadat we weg gelopen waren werden we toch teruggeroepen en hadden we een kamer voor 6 euro voor ons samen ipv 15 euro pp.
De volgende dag jarig! Om 5.30 uur heerlijke nescafe koffie op bed met een chocolade muffin en als verrassing een heleboel verjaardagskaarten die Ka voor onze reis had geregeld. Wat ontzettend lief allemaal, voelde me echt jarig!! en dank voor de leuke verjaardagsberichtjes op de site.
Het park ging om 7 uur open dus we waren er vroeg bij. Een onzettend mooie plek! Mooie heldere blauwe meren, geweldige watervallen en veel natuur! Na een hele dag lopen tot 18 uur en genieten waren we erg moe en hebben we Chinees afgehaald met een biertje om te proosten!
Ka:
25 september:
De terugreis naar Chengdu. We moeten daarnaartoe terug, omdat we de grote rugzakken daar hebben gelaten in het hostel. En we moeten 28 september daar de trein hebben naar Beijing.
Om 6.10 uur komen we op het busstation aan voor het vertrek van de bus. ????!!!! Geen bus!! Sorry mevrouw, vandaag geen bus. Het heeft te hard geregend in de buurt van Chengdu, dus de bussen zijn gisteren niet deze kant op gekomen omdat de weg te modderig was. Dus geen bus. ???!!! En morgen dan? Wisten ze ook niet, waarschijnlijk over 3 dagen. Oh Oh! We MOETEN wel naar Chengdu. Op dat moment kwam er nog een ander stel aangelopen dat ook met de bus mee moest. Ook zij hadden nog spullen in Chengdu en een treinkaart. (Treinkaartjes zijn hier echt alleen met HEEL VEEL moeite te bemachtigen; dus als je er eentje te pakken hebt, moet je die ook echt wel gebruiken. Omruilen kan echt niet. En alle treinen zijn tot komende week uitverkocht ivm de Ghinese vakantie begin okt.)
Maar als er geen bus rijdt, hoe kom je dan in Chengdu? Taxi? Nee, die rijdt niet, want toen bleek dat de weg kapot was. Dus er reed helemaal niets. Gelukkig is er op 80KM afstand een vliegveld. Samen met het andere stel (Australische en Israelier) een taxi genomen (23 euro en 1,5 uur rijden door de bergen) naar het vliegveld. 45 minuten later zou er een vlucht zijn naar Chengdu: 63 euro pp en 40 minuten vliegen (ipv 14 uur met de bus!! haha. Snel een vliegticket gekocht; wij hadden gelukkig mijn credit-card bij ons; Abie en Briel niet. Dus voor hen 1 ticket voor kunnen schieten. Bij de controle van de tassen kregen we grote problemen: we waren met de bus heen gekomen, dus er niet aan gedacht dat er bij het vliegtuig hele strenge regels zijn voor de handbagage! We hadden allemaal zakmessen bij ons, drinken, vloeistoffen etc. Veel comotie, toch nog proberen om bagage in te checken. Mocht niet meer, want het vliegtuig stond toch al op ons te wachten. Alles in moeten leveren. Waaronder ook 2 lokale drankjes die we voor de papa's hadden gekocht 52% alcohol...Sorry heren, geen souvenir voor jullie.
Vlucht van 40 minuten, waarbij mijn (Karin) hoofd bijna uit elkaar spatte van de pijn: Mijn holtes/oren zitten dicht door een verkoudheid en mijn voorhoofds-bot leek een aanval van hevige kramp te hebben. Gelukkig hebben Abie en Briel Chinese Medicijnen gestudeerd en kon Briel me helpen door bepaalde drukpunten te bewerken op mijn hoofd. Daardoor was de pijn wel te overleven. Ze hebben me ook een recept voor een traditioneel medicijn gegeven voor mijn "natte"-hoest (die in Nederland al begonnen was en er nog steeds zit). 90 cent en het smaakt naar honing! Het werkt wel moet ik zeggen!!
Sanne:
Na de vliegreis hadden we voor ons gevoel zee-en van tijd over omdat we die dag anders in de bus hadden gezeten. We zijn weer naar Sim's Cozy Guesthouse gegaan wat een beethe als thuis komen voelde, Even geslapen, in de middag taartjes gekocht omdat Abie en Briel aan het eind van de middag ons geld kwamen brengen en mn verjaardag vieren.
In de avond Hot Pot gegeten. HET lokale gerecht hier. Een hete bouillon met heeeeel veel peper en daarin kip en groente die je eruit kunt vissen. Een aantal mannelijke chinesen hadden hun shirt uit want het was echt heel heet van smaak. Onze lippen tintelde vand e peper en de smaakpupillen waren een beetje vanb kaart. Een aparte ervaring! Het was een gezellige avond met het lokaal gebrouwe bier.
Ka:
Dat was weer heel wat in die paar dagen. Komende dagen worden "rustdagen" : lekker de was doen, dvd kijken hier in het hostel, beetje bijkomen voordat we de 32 uur durende treinreis naar Beijing aangaan. (Vliegticket is momenteel onbetaalbaar: het is vakantie voor iedereen in China)
Dank jullie allemaal weer voor de hele leuke reacties op onze site! Daar zijn we elke keer weer heel blij mee.
En Walter; ik heb het boek van Chang zelfs hier bij me! Heb het hier in China weer herlezen en geruild voor een volgend boek.
FOTO'S:
http://www.flickr.com/photos/21468218@N04/
-
26 September 2008 - 08:26
Margre:
Ola eerst even een reactie op de foto voor ik jullie verhaal ga lezen.Echt schitterend! Mijn twee dochters te paard in China.Net als Djengis Kahn en Marco Polo,nou ja met een beetje fantasie dan.De verjaardagskleren,daar ben je al een echt Chineesje. -
26 September 2008 - 08:43
Ilona:
Oh wat zie je er mooi uit in je verjaardagskleedje! Dat moet wel een hele bijzondere verjaardag zijn geweest!! Wat goed dat jullie zo trouw blijven in het achterlaten van de verhalen, het is zo leuk om te lezen. We missen jullie wel hier! Victor heeft inmiddels een zeer druk sociaal leven; op maandag gaat hij zingen in het kinderkoor, op dinsdag gaat hij naar de judo en binnenkort beginnen op vrijdag de zwemlessen. Laatst vroeg hij of hij ook nog op voetbal mocht, nou dat wordt toch wel een beetje te gek. Maureen heeft een heerlijke ik-ben-2-en-ik-zeg-nee-periode. Een weigering van mij om haar wat lekkers te geven, levert me gegarandeerd een huilbui (of zeg maar krijsbui) van een half uur op. Gelukkig weet ik dat het vanzelf wel weer zal overgaan... Afgelopen woensdag ben ik met ze in het Griftpark wezen kijken naar een luchtballen die daar werd opgelaten. Nou, dat was echt spannend voor ze! Maureen stond een half uur met haar handen over haar oren ("hard!") en toen de ballen de lucht in was bleef ze maar zwaaien. Zo schattig! Victor wilde wel mee met de ballon. Maar de sticker die hij kreeg vond hij ook wel mooi genoeg. Volgende week ga ik zelf een piepklein reisje maken; weekendje Marokko met het werk. Toch wel heel veel zin in. Maar dit weekend nog even gezellig kneuteren met de kinderen. Hoop snel weer nieuwe boeiende verhalen van jullie te lezen. Hele dikke kus van Ilona en Victor en Maureen. -
26 September 2008 - 09:18
Margre:
Wat een belevenissen,ja je kan heel wat meemaken, gelukkig niet de aardbeving maar dat je wel hebt gezien hoe het gebied eronder geleden heeft.Wel jammer van die drankjes want die kon je natuurlijk alleen daar krijgen,maar nu hoef je ze ook niet nog 5 maanden mee te sjouwen.Leuk met die reacties,zie je ook nog hoe het de anderen vergaan.kus,mam. -
26 September 2008 - 12:38
Tante Ton:
Ha, die meiden.
Tjee, ik word toch wel jaloers als ik dit alles zie en lees. Indrukwekkend hoor!
Geniet er maar lekker fijn!!! Ik blijf jullie volgen.
Wij houden het hier wat kleiner: afgelopen weekend naar Luxembourg en in de herfstvakantie gaan we een kleine weekje naar Spanje. Naar een vriend die heel erg ziek is.
Ka en Sa, een dikke knuffel van Ton en Pierre.
-
27 September 2008 - 07:54
Femke:
Wauw wat een leuke verhalen allemaal en natuurlijk super leuk zo'n rit te paard, echt heel mooi....
Groetjes Fem en Flo -
27 September 2008 - 17:51
Petry:
Wauw, wat een verhalen weer.. Het is al of jullie een jaar weg zijn zo veel. het is ook al een maand, wat gaat het snel!! en wij, wij gaan gewoon door met werken, zorgen, wassen, huis schoonmaken, en af en toe gebeurt er iets leuks ha ha. Rust nu lekker uit en maak je klaar voor de lange reis! Liefs Petry -
27 September 2008 - 18:00
Petry:
Wat een ontzettend gave en mooie foto's op flickr!!! -
27 September 2008 - 18:20
Dongen:
Tja het heeft even geduurd, maar ik begin het digitale langzaam aan te begrijpen. het is ook wel raar want nu ik alles lees, wat heb je dan nog te vertellen als jullie thuis komen. het is erg leuk julllie verhalen te lezen.
Wij hebben en katkrappaal en reismandje interesse?
Hier gaat het gewoon ze gangetje. Ceel kan fietsen zonder zijwieltjes en heeft al op de echte weg gefietst kei trots. En badkamer is nog niet af. heel veel groetjes van ons
A-G-H-C. -
29 September 2008 - 13:35
Lotte:
Hola lieve Zussen!
Wat een leuke verhalen zeg! Wat een prachtig verjaardagspak!! Heb je 'm meegenomen? Of een kleine versie gekocht voor de barbie? Javier en ik zijn donderdag teruggekomen van de huwelijksreis. Het was heeeeerlijk! Vandaag weer aan het werk. Gelukkig is het erg rustig en kan ik weer een beetje inkomen. Verder geen nieuws:-)
We hopen weer gauw te wat te lezen!
xxxx Lotte -
29 September 2008 - 15:44
Natja Boot:
Vandaag heb ik alles, wat jullie tot nu geschreven hebben, even gelezen. Mooie foto's, vooral van de verjaarskleren. Leuk dat jullie de beelden uit de chinese graven op hun oorspronkelijke plaats hebben gezien. Ik ben twee keer in Assen geweest en kan mij er iets bij voostellen. Reizen blijft buiten de grote steden altijd een avontuur. Ik heb net het reisverslag van iemand uit Chili (half jaar stage vanuit de Un. van Wageningen) gelezen. Dezelfde busavonturen.
Leuk om op deze manier op de hoogte te blijven. Veel leuke avonturen en groeten van Frans en Natja. -
29 September 2008 - 17:57
Walter:
Hebben jullie ook wat ervaren van de derde natie in de ruimte : China? De overstromingen in jullie gebied waren zeer groot , vele doden : Wees blij dat je eroverheen vloog en niet zoals de aardbeving het van dichtbij zien. -
30 September 2008 - 05:49
Karin:
Hoi,
Ja de raket de Whenshu 7 (oid) is volop in het nieuws! De Engelstalige CCTV heeft niets anders meer te melden.
En gelukkig zijn we over het noodweer heen gevlogen.
Nu weer veilig in Beijing na een hele lange treinreis. Gelukkig veel geslapen.
-
30 September 2008 - 10:36
Stalker183:
Jeemig wat een avontuur weer. Het was weer heerlijk leesvoer. Het zal wel even spannend geweest zijn toen jullie vast zaten en terug naar chengdu moesten. En dat jullie met zo'n hotpot mee eten, je moet het maar durven...ik leest dat jullie weer terug gaan naar beijing, hopelijk is dit nog niet het eind van dit mooie avontuur, ik lees namelijk met veel plezier jullie avonturen.
vriendelijke groet en hopelijk tot lees jullie persoonlijke stalker
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
