Ratanakiri

We zijn in een overvolle bus naar het noorden van Cambodja vertrokken. Rijstzakken bij onze voeten, kippen in rieten mandjes in het gangpad, samen met onze bagage. Daartussen 3 mensen die in het gangpad op een klein rood krukje hun reis van 10 uur uitzitten, omdat de rest van de bus vol zit. Zwetende, slapende en vooral veel wagenzieke mensen en de chauffeur heeft zijn voet stevig op het gaspedaal. Ja, we racen echt door Cambodja. De eerste dagen dat we in dit land waren had het gevoel "we zijn hier snel weer weg" ons te pakken. Heel veel vuilnis langs de wegen, op de straten, langs de huizen. Alles wordt op de grond gegooid. Zelfs de prullenmanden die vol zijn, belanden zonder pardon tussen het groen langs de weg.
Mensen zijn arm, kinderen worden de straat op gestuurd om extra geld binnen te halen en baby's worden je voor gehouden tijdens het bedelen. Voor ons was dit een ware cultuurschok.
Zelfs toen we in Siep Reap aankwamen en de rode wegen ons steeds verwelkomde, wilden we snel door naar Laos.
Een week in het stadje heeft ons goed gedaan. Fietsen door Ankor en in de omgeving van Siem Peap heeft ons de ogen geopend voor de vriendelijke en behulpzame mensen. We krijgen per dag wel 100-en glimlachen toegeworpen.
Achter het vuilnis zien we nu ook de mooie natuur en hoe de mensen leven. Het is een leuk land; we blijven nog even!
Onze gastheer in Siep Reap vertelde dat hij problemen had met het personeel; zw werken goed, maar als ze eenmaal uitbetaald krijgen, komen ze niet meer opdagen en houden vakantie. Als het geld op is, komen ze weer om geld vragen. Ook onze tuktuk-driver zei dat hij dagen geen werk had en was blij met de $15,- van die 10-urige werkdag. De rest van de week lag hij half-slapend in zijn tuktuk langs de weg; geen moeite doen om klanten te vinden.
Ze werken hard, of ze werken niet.

Daarna zijn we via Kampong Cham (1 nachtje in het Mekong hotel met geweldig uitzicht) naar Ratanakiri vertrokken. Het noorden van Cambodja.
De natuur wordt steeds groener, voller en meer oerwoud.
In Kampong Cham hebben we met de tuktuk de omgeving verkend. Onze driver als gids. Hij vertelde ons dat ze goede, onbespoten rijst hier verbouwen. Alles met de hand. Het duurt ongeveer 4 maanden voordat het geoogst kan worden. De voet van de plantjes staat in het water. Er zwemmen kleine visjes tussen. Als er geen rijst is, kan het land gebruikt worden als visvijver of als veld voor de soja-bonen.
De boeren verkopen de rijst aan Vietnam en moeten daarna zelf de vieze, wel bespoten rijst uit Vietnam terugkopen om te kunnen eten.
In het dorpje waar we rondkeken, liet hij zien hoe de vrouwen doeken weven als ze niet op het land wreken. De mannen zitten onder ee boom rijstwijn te drinken.... De huizen staan op palen; lekker luchtig en je kunt je vee onder je huis parkeren. De vloeren zijn van Bamboe; ze laten lucht door en het vuil valt naar beneden.
Rijdend door de omgeving zien we veel mooie en dure huizen. Mr Chan vertelde dat een van de huizen van een Cambodiaan in de VS is. Hij stuurt geld om zijn familie hier het huis te laten bouwen en komt na zijn pensioen hier wonen.

Via de NH7, de geasfalteerde weg die door de Chinezen is aangelegd, rijden we via Kratie naar Banlung, in de provincie Ratanakiri. Konden we die naam maar inruilen voor Noord-Holland ofzo; Ratanakiri klinkt toch veel mooier!
De provincie van rode, rode, rode stoffige, stoffige wegen, bergen, watervallen, jungle, weinig electra en koken op hout. Het Ghana-gevoel komt hier helemaal boven!
Onze fiets, en vooral wijzelf zien er na een halve dag als volgt uit: rood peenhaar, rode kleren, rode schoenen en vooral: rood en stoffig!
Met de motorrijder zijn we een dagje rond wezen toeren (en stof happen!) langs watervallen en kratermeer. Heel anders, heel mooi!

Morgen 6 november gaan we met de bus naar de grens; we gaan naar Laos, naar het eiland Dom Dek; waar we hopen de zoetwater dolfijnen van de Mekong te kunnen zien.
Het volgende verhaal kan op zich laten wachten, het zuiden van Laos kent bij na geen internet-verbinding.
Heel veel groeten weer uit Cambodja!
Sanne